تاریخچه باربری و اتوبار

تاریخچه باربری و اتوبار

به طور کلی واژه باربری   یا اتوبار به معنای جابجايي و انتقال دادن انسانها و يا اموال و کالا ها از جايي به جاي ديگر است که البته میتواند تحت شرایط گوناگون با جزییاتی کاملا متفاوت انجام گیرد.  جابه جایی از گذشته تا امروز يکي از دغدغه هاي مهم انساني از ابتدايي ترين تا پيشرفته ترين مراحل  پیشرفت و توسعه تمدنها بوده است.جابه جایی مایحتاج زندگی، بذر کشاورزی، محصولات و غیره همه در ابتدای شکل گیری تمدنها امری غیر قابل اجتناب بوده اند. بشر برای تسهیل در کارها چرخ را اختراع نمود و حیوانات را به منظور حمل ونقل به کار گرفت، و کم کم بر حسب محیط زندگی اش حمل ونقل را به شکل های مختلف و متفاوت ایجاد کرد. حمل دریایی و کشتی سازی و جا به جایی زمینی که از پیاده و استفاده به حیوانات کم کم به ارابه های بزرگ تر و بهتر تغییر یافت و به این دلیل تجارت و جابه جایی بین شهرها و کشورها و سپس قاره ها رونق گرفت.

به طور کلی در جابه جایی یا حمل و نقل دو واژه مهم وجود دارد اولین « راه ها» و « وسایل نقليه جابه جایی» مي باشند . با پیشرفت تکنولوژی در عصر ارتباطات هم راه ها دچار تغییرات عمده شده اند و راههاي زمينی هوایی و دريایی با کيفيتهاي بسيار بالا ساخته شده اند و هم برخلاف گذشته که انسان ها مجبور به طی مسافتهای طولانی به صورت پباده و یا با حیوانات بود  امروزه استفاده از وسايل نقليه غول پيکر و سريع السير و با امکانات بسیار بالا امری غير قابل اجتناب گرديده است.

شبکه حمل و نقل و جابه جایی امروزی دنیا، ثمره فرآیند تكامل تدریجی و تغییرات بنیادی زندگی انسان و دگرگونی‌های اساسی در امر تولید، توزیع، مصرف و پیشرفت‌های فنی است كه طی قرون متمادی حاصل شده است.آشنایی انسان با پدیده حمل و نقل به زمان‌های باستان مربوط می‌شود و در واقع حمل و نقل و ارتباطات، هم زمان با پیدایش انسان و با گسترش تمدن و فرهنگ انسانی، توسعه و تكامل یافته است. این تکامل تدریجی بوده است و در هر دوره، پاسخ به توسعه روزافزون تولید و پراكندگی ناهماهنگ منابع، به نوآوری و پیشرفت‌های موفقیت‌آمیزی در زمینه حمل و نقل منجر شده است. انقلاب صنعتی قرن نوزدهم تغییرات بنیادی وسیعی در زمینه مسایل حمل و نقل به وجود آورد از قبل از توسعه ماشین بخار، به جهت هزینه زیاد و كارآیی كم حمل و نقل زمینی، حمل محموله‌های تجاری و صنعتی از طریق دریا انجام می‌شد.پیدایش ماشین بخار در قرن هیجدهم و كاربرد آن در قرن نوزدهم نقطه عطفی در صنعت باربری ، اتوبار و حمل و نقل به شمار می آمد. این تکنولوژی ابتدا در وسایل نقلیه دریایی و سپس در وسایل حمل و نقل زمینی سبب به وجو آمدن انقلاب عظیم صنعتی شد.

کشور ايران  کشوری با تمدن باستانی کهن است که در ميان ايرانيان جابه جایی، باربری،  اتوبار و حمل و نقل و ایجاد راه و راهسازي دارای سابقه طولاني میباشد که در دوران باستان و در دوره هاي پس از آن نیز همواره وجود داشته است.بر همين اساس بايد علل گرايش ايرانيان را به راه سازي و به تبع آن توسعه و افزايش مهارت آنها در اين بخش تا اندازه زيادي ناشي از شرايط و ويژگيهاي حاکم بر سرزمين ايران دانست. تمدن و موقعیت جغرافیایی ایران باستان و ارتباط ایرانیان با مصریان و ملل مشرق زمین و خاورمیانه موجب شد كه ایرانیان، 700 سال قبل از میلاد، در كار دریانوردی و ساخت شناور مهارت یابند و قرن‌ها حاكمیت خود را در دریاهای اطراف حفظ كنند و زمینه‌های لازم برای تبادل فرهنگ و اشاعه تمدن خود را فراهم سازند.

در دوران هخامنشی (6 قرن قبل از میلاد) مراودات بازرگانی و مالی، گسترش تسهیلات جابه جایی و حمل و نقل و توسعه راه‌های ارتباطی و تاسیسات جانبی راه‌ها و مساله حفاظت و امنیت راه‌ها برای تحقق اهداف اقتصادی و اجتماعی از ارکان مهم محسوب میشد. در دوره اشكانیان تجارت و حمل و نقل رونق بیشتری یافت و تجارت و حمل و نقل بین‌المللی دارای اهمیت قابل توجهی شد. در دوره ساسانیان  این روند پیشرفت ادامه یافت و بستر جابه جایی و توسعه حمل و نقل  تا اروپا و آفریقا فراهم گشت.

تغییرات و تحولاتی كه در جریان قرون هیجدهم و نوزدهم از طریق  تكامل فنی وسایل نقلیه به وجود آمد، انگیزه‌های اساسی در تغییرات بنیادی نظام‌های حمل و نقل پدید آورد كه با افزایش سرعت و كارآیی خدمات حمل و نقل همراه بود. این پیشرفت‌های تكنیكی هم راستا با اتقلاب صنعتی حاصل شده بود. در این زمان و در راستای تحولات جهانی در زمینه حمل و نقل، ایران نیز که از دیرباز در مسیر جاده ابریشم که از بهترین راه‌های جهان بود، قرار داشت به عنوان شاهراه بین‌المللی مطرح و برای پاسخگویی به این جایگاه جهانی، اولین تشكیلات حمل و نقل كشور با احداث استراحتگاه و تسهیلات جنبی به توسعه امور حمل و نقل پرداخته و اولین تشكیلات حمل و نقل به نام دیوان یا “دیوان برید” كه زیر نظر حكومت اداره می‌شد و وظایف راه و ترابری كنونی را انجام می‌داد، عهده‌دار احداث، حفظ، نگهداری و مرمت راه‌ها بوده است.

از زمان سلسله قاجار اصولاً حمل بار با کامیون بین شهرهای داخل کشور مرسوم بوده است. شغل رانندگی در آن زمان، چه راننده سواری و چه کامیون های باری بسیار مهم و ارزنده بود. کامیون ها قدرت زیادی برای حمل بار را نداشتند و از نظر سرعت هم بسیار کند بودند، راه ها مهندسی ساز نبود، در زمان جنگ جهانی دوم یکباره تحول بزرگی در حمل ونقل کشورمان ایجاد شد، و آن حمل هزاران تن بار از بنادر جنوب ایران، از بندرهای خرمشهر و بندر امام خمینی (بندر شاهپور) به مرزهای شمالی ایران، مرزهای جمهوری ترکمنستان و جمهوری آذربایجان از راه تبریز و جلفا بود. روزانه صدها کامیون با بار تحویل مقصد نهایی می شدند، رانندگان تماماً ایرانی بودند. اداره کننده این تشکیلات یک شرکت انگلیسی به نام UKCC بود. او ده ها کارمند انگلیسی و ایرانی که به زبان انگلیسی آشنا بودند در اختیار داشت (البته از راه آهن دولتی ایران از بندر خرمشهر تا بندر گز ـ بندرترکمن امروزـ هم با ظرفیت بسیار بالا استفاده می شد). این حمل ونقل بزرگ اثر بسیار خوب و مثبتی بر حمل ونقل زمینی کشورمان گذاشت که نشانده نقش موسسات و شرکتهای باربری و اتوبار بزرگ و متخصص در پیشبرد اهداف توسعه ای باربری، اتوبار و حمل و نقل نیز بود. پس از جنگ جهانی دوم با همت ایرانیان ماک های تجاری در حمل ونقل ایران رونق گرفت، این کامیون ها در کار حمل ونقل حرف اول را می زدند. ماک های جنگی خدمات بسیار ارزنده ای در کار حمل ونقل کشورمان انجام دادند.از آن زمان به بعد می توان گفت کار کامیون داری منطقه ای و استانی شد. برای مثال از کشورهای اروپا و روسیه و خاور دور با قطار به جلفا بار می رسید، که از اتحاد جماهیر شوروی هم می گذشت

پس از آن، نخستین ساختار تشكیلاتی كشور به سبك نوین در سال 1285 تحت عنوان “اداره كل طرق و شوارع” در وزارت فواید عامه شروع به كار كرد و با تكامل جهانی تشكیلات حمل و نقل در جهان، در پاسخگویی به نیازهای نوین، وزارت راه و ترابری شامل چهار بخش عمده: معاونت حمل و نقل جاده‌ای، شركت راه‌آهن جمهوری اسلامی‌ایران، هواپیمایی جمهوری اسلامی‌ایران و سازمان بنادر و كشتیرانی، عهده‌دار مدیریت حمل و نقل كشور شد.

در ادامه  وظیفه معاونت حمل و نقل جاده‌ای كشور به سازمان حمل و نقل و پایانه‌های كشور محول شد و تا پیش از آغاز قرن اخیر، راه‌های كشور عمدتاً به صورت خاكی بودند؛ اما به تدریج طی قرن اخیر اندك اندك، جاده‌های آسفالت و بزرگراه‌ها احداث شدند و وسایل حمل و نقل نیز توسعه و گسترش یافتند، به طوری كه امروزه تقریباً تمام راه‌های ارتباطی بین شهرهای كشور آسفالت هستند.

خطوط راه‌آهن نیز با گذشت زمان و گسترش تسهیلات حمل و نقل از رشد قابل توجهی برخوردار بوده و موجب سهولت در حمل محموله‌های سنگین بین مناطق مختلف را فراهم آورده اند. خطوط هوایی مانند سایر زیر بخش‌های حمل و نقل، در قرن كنونی به سیستم حمل و نقل كشور پیوسته و موجب كاهش زمان سفر و مسافرت راحت برای مسافران و حمل بار در كشور شده است.
شرکت اطلس بار پاسارگاد از اتوبار و باربری های بسیار متخصص و قدیمی میباشد که ضمن رعایت تمامی اصول و استاندارهای روز جهانی سعی نموده است تا در راستای توسعه و جابه جایی، باربری ، اتوبار و کلیه موارد مرتبط با این حیطه گامی موثر را در راستای پیشرفت این حرفه و برطرف نمودن نیازهای همشهریان و موطنان خود داشته باشد. علاوه بر استفاده از تجهیزات پیشرفته در بسته بندی و استفاده از ماشین الات مناسب، گروه اطلس بار پاسارگاد از تیمی مجرب و متخصص در راستای براورده ساختن نیازها و اهداف اصلی در زمینه اتوبار و باربری استفاده نموده است. این شرکت ایرانی اینک پس از سالیانی تجربه با مدیریت اقای اصفهانی در زمینه های بسته بندی ،  باربری ، اتوبار شامل حمل اثاثيه منازل و شرکت ها ، حمل اثاثیه برون شهری، اسباب کشی در تهران – درون شهری، اتوبار تهران، رزرواسیون باربری ، بیمه کالا و بارنامه حمل ونقل و ارایه مشاوره تخصصی به صورت رایگان در خدمت تمامی هم وطنان میباشد.